78. rocznica bitwy pod Wizną – obchody 10 września 2017 r. (niedziela)

10 września 1939 r. w schronie dowodzenia na Górze Strękowej rozerwał się granatem dowódca odcinka - kpt. Władysław Raginis, dotrzymując honorowej przysięgi, że żywy nie opuści powierzonej mu pozycji. Dzień wcześniej, poległ śmiertelnie raniony odłamkiem pocisku por. Stanisław Brykalski, który wraz ze swoim dowódcą przysięgał bronić się do końca…
W najbliższą niedzielę oddamy hołd poległym oficerom i ich podkomendnym oraz złożymy na ich grobie wiązanki i wieńce. Przy mogile zostanie wystawiony Posterunek Honorowy, który zabezpieczy Grupa Rekonstrukcji Historycznej Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP z Osowca-Twierdzy i członkowie Związku Strzeleckiego „Strzelec” Józefa Piłsudskiego.

Czytaj więcej...

Andrzejewo, Łętownica - zaczynamy!

12-13 września 1939 roku swój szlak bojowy w wojnie obronnej Polski zakończyła 18 Dywizja Piechoty, wchodząca w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”, zwana też „Żelazną” dywizją. Na polach wsi Andrzejewo i Łętownica, gdzie doszło do krwawych i dramatycznych walk z oddziałami Wehrmachtu, w wyniku trzykrotnych ataków podejmowanych przez oddziały polskie w celu przebicia się w kierunku na Andrzejewo, obie strony poniosły duże straty. O skali walk świadczą liczby poległych: po stronie polskiej ok. 400 żołnierzy, w tym dowódca piechoty dywizyjnej płk Aleksander Hertel (przejął dowództwo dywizji po płk. Stefanie Kosseckim, który podczas walk został ciężko ranny). Po stronie niemieckiej także kilkuset zabitych i ciężko rannych. Są to jednak szacunki, a nie pełne dane liczbowe; można się spodziewać, że wielu poległych żołnierzy do dziś spoczywa na polach bitewnych Andrzejewa i Łętownicy, tak jak do dziś ziemia ta skrywa nieznane pozostałości po bitwie.

Czytaj więcej...

„RELIKWIE” MJR. RAGINISA W KOMOROWIE

Historia wojny 1939 roku, pomimo że już sporo na ten temat napisano, wciąż kryje wiele niezbadanych wątków. Podobnie jest z obroną odcinka „Wizna”. Ekshumacja dowódców wizneńskiej reduty w 2011 r. potwierdziła, że także i ta historia wymaga nieustannych badań i zadawania pytań, że przed nami kolejne, nowe wyzwania. Wtedy okazało się, że bohaterowie Września 1939 r. spoczywali nad rowem, w pasie drogowym u podnóża Góry Strękowej, a ich uroczysty pochówek uzmysłowił nam wszystkim, jak ważne i potrzebne jest podejmowanie tego typu działań. Po tamtych wydarzeniach pozostały, niczym relikwie, przedmioty odnalezione w mogile, które przypominają bohaterów spod Wizny.

Czytaj więcej...

Stanowisko Stowarzyszenia "Wizna 1939" w sprawie artykułu opublikowanego na portalu majorhubal.pl

Od paru miesięcy obserwujemy pojawiające się „kąśliwe” teksty i wypowiedzi redakcji portalu „majorhubal.pl” kierowane pod adresem Stowarzyszenia „Wizna 1939”. Portal ten prowadzą Łukasz Ksyta oraz Andrzej Dyszyński. Do grona ich sympatyków dołączył Adam Kaliński, który także zapragnął zaistnieć w przestrzeni publicznej. Ostatnio na „majorhubal.pl” ukazał się artykuł pt. „Hubalowy wóz… albo przewóz”, gdzie skala pomówień, która nas bezpośrednio dotyka, osiągnęła apogeum. W związku z powyższym, jako prezes Stowarzyszenia „Wizna 1939” czuję się w obowiązku zamieścić wyjaśnienia i sprostowania, wobec nieprawdziwych, szkodliwych i godzących w dobre imię i wizerunek Stowarzyszenia wypowiedzi.

Czytaj więcej...

Informacja o stanie poszukiwań miejsca spoczynku śp. mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”

Mija 77. rocznica śmierci mjr. Hubala (dowódcy ostatniego regularnego, wydzielonego oddziału Wojska Polskiego), który walcząc do końca w obronie niepodległości Rzeczypospolitej, tak jak zapowiedział, nie złożył broni i nie zdjął munduru; poległ w lesie pod Anielinem 30 kwietnia 1940 r.

Jego ciało zaginęło (zostało ukryte) w nieznanych dotąd okolicznościach, tak jak do dziś nie znane jest jego miejsce pochówku, pomimo podejmowanych w przeszłości wielokrotnych prób odnalezienia tego miejsca.

Czytaj więcej...